Dit was één grote test allemaal.

Dit was één grote test allemaal.

© Monsters slapen nooit.

Lief dagboek,

Begin 2019 startte ik met Monsters slapen nooit. Een uitgeverij zonder enig winstoogmerk, met de ambitie om goede doelen te steunen, bijzondere boeken te maken en een 'beweging' in gang te willen zetten. Nu, een jaar later, kijk ik terug op bewogen periodes met veel nieuwe inzichten... én noodzakelijke veranderingen.

Ik wist bij het oprichten van Monsters slapen nooit dat ik een lange adem nodig zou gaan hebben. 'De aanhouder wint' en meer van dat soort dingen. Maar de optelsom van energie en tijd die naast mijn gezin, werk en sociale leven in de uitgeverij zou gaan zitten, die heb ik behoorlijk onderschat.

Voorgaande lessen

Al eerder deelde ik via Dit is een test. en Dit is ook een test. de misschien wel voor de hand liggende lessen die ik heb geleerd op het gebied van socialmedia. Dat waren vooral praktische inzichten, van wat goed of juist minder goed werkte voor Monsters slapen nooit.

Maar in het laatste artikel, geschreven in april van 2019, moest ik ook als persoon iets belangrijks onder ogen komen: of het nou gaat om artikeltje, een paar socialmediaposts, wat mailverkeer of enkele pm'etjes, dingen bedenken, maken, schrijven en communiceren kost tijd. Héél veel tijd.

Bomen en wind

Een opdringerig, knagend besef, zo één in het rijtje van 'Ik zie door de bomen het bos niet meer', 'Bezint eer ge bemint' of 'Lage bomen vangen weinig wind'.

Want, tja, dat deden al die posts en berichten na enkele maanden van noeste arbeid, vastbijten en steeds grotere wallen onder mijn ogen: relatief zeer weinig wind vangen ten opzichte van de moeite die het opstellen, inplannen, ontwerpen en formuleren ervan kostte.

En dat staat dan nog los van twee boekprojecten die erg veel aandacht van me vroegen en uiteindelijk zomaar helemaal op niets uitliepen.

De weg naar meer balans

"Participation in anything, is the death of something."

Dat hoor je Show Me The Body's Julian Cashwan Pratt in het nummer 'Animal in a dream' zeggen (van het album Dog whistle uit 2019). Ik vind dat een waarheid als een koe: iets dat je doet, gaat uiteindelijk altijd ten koste van iets anders. Zeker omdat Vadertje Tijd steevast om het hoekje komt kijken.

De weg naar meer balans moet daarom... opnieuw geplaveid worden. Voor mijn eigen 'pais en vree' én die van Monsters slapen nooit.

De tussenstand?

67 volgers op Facebook en 91 volgers op 'Insta', dat was en is nu de tussenstand na misschien wel honderden uren werk.

Oh ja, en "slechts" 21x Animaaltjes verkocht, 2x In alles om je heen en een stuk of 7 'Kerstkaart in Maart'-postkaarten...

En toch... Toch...

En toch... Toch ben ik ontzettend blij dat ik vorig jaar aan dit onbekende avontuur begonnen ben. Ook al liep ik tegen een aantal zware lampen, ik zou alle indrukken, lessen, nieuwe contacten en gezette stappen voor geen goud willen missen.

Ze hebben me gebracht waar ik nu ben en wezen me zelfs op lampen waarvan ik het bestaan niet eens wist.

Ontevreden ben ik daarnaast ook echt niet. Nee, lief dagboek, gezien de tijd die ik er in kón steken (ongeveer 6 tot 8 uur per week), heb ik behoorlijke bergen weten te verzetten en smaakt het allemaal nog steeds naar meer.

Mijn volledige creativiteit kunnen uiten en tegelijkertijd 'iets goeds doen voor de wereld', dat blijft ontiegelijk veel voldoening geven.

Voor alles is een reden

De korte samenvatting van dit alles? Hmm, het afgelopen jaar liep er gewoon teveel tijd en energie weg in dingen die eigenlijk van ondergeschikt belang waren en was ik teveel op zoek naar dé legitieme reden voor het bestaan van Monsters slapen nooit naar de buitenwereld toe.

Daar ga ik mee stoppen en dat heeft 'noodzakelijke veranderingen', want:

  1. Ik wilde en moest te graag; 'de cijfertjes' werden te belangrijk.
  2. Met één of twee boeken ben je nog lang geen uitgeverij.
  3. De boodschap was te omvangrijk en onduidelijk.

De noodzakelijke veranderingen

Sinds eind december / begin januari waait er daarom een net iets andere Monsters slapen nooit-wind:

  • Het mag weer leuk worden. En blijven. (Ja, Julian Cashwan Pratt, mijn Monsters slapen nooit-hobby - want dat is het - zal voortaan minder ten koste gaan van al het andere. Zoals mijn nachtrust of gezin.)
  • Ik wil meer gaan schrijven en (co-)creëren. Laat ik nou eerst eens zorgen dat er 6 of 8 of 10 boekjes te koop zijn. Dat er een soort catalogus is, inclusief andere producten.
  • Om dat mogelijk te maken moet ik veel minder aandacht besteden aan 'randzaken'. De socialmedia-activiteiten gaan daarom op een blijvend laag pitje met één of twee posts per één of twee weken. Aanvullend wil ik kijken of leuke weggeefacties een verschil kunnen maken.
  • Blogposts en artikelen wil ik beter combineren met ander schrijfwerk, zoals 'Het verschil tussen een kever en een tor, en een beestje' dat nu opgenomen is in Nadar #1.
  • Monsters slapen nooit blijft in opzet een vereniging, maar vanaf nu alleen in naam. Andere mensen erbij willen betrekken klinkt in theorie erg leuk, maar blijkt - tenminste in deze opbouwfase - keer op keer te lastig, te tijdsintensief of voor teveel "gedoe" en soms vervelende verrassingen te zorgen.
  • Ik kan er wat dat betreft niet omheen, hoe graag ik het ook anders zou willen zien: de uitgeverij is míjn uitgeverij, míjn 'co-creatiehutje op de digitale hei'. Vandaar dat uitgeverij Monsters slapen nooit boeken of producten uit gaat geven die uitsluitend in directe samenwerking met mij tot stand komen.
  • De centrale boodschap van de uitgeverij verandert daarmee ook. 'Vereniging Monsters slapen nooit' wordt 'Gideon Grim's Monsters slapen nooit'. En 'de monsters om ons heen en in onszelf' worden 'creatieve monsters' die mij voortdurend uitdagen en in de billen bijten.
  • Maar ook in die van anderen! Want continu de samenwerking blijven opzoeken en vooral 'samen mooie, bijzondere dingen maken' is de enige manier die mij uiteindelijk genoeg energie en enthousiasme kan geven om vrolijk door te gaan.
  • 'Archibald', het monstertje, schuift meer naar de achtergrond. Op de site zal hij bijna niet meer te vinden zijn en ook uit het logo is hij verdwenen, omdat ik vind dat hij minder past bij het 'creatieve monsters'-idee. Er zijn echter nog steeds plannen om Archibald te laten stralen in zijn eigen kinderboekje. En zijn centrale aanwezigheid en verhaal in ‘Animaaltjes’ is sowieso onderdeel van een soort Monsters slapen nooit-wereld – De Dwaalkant – die in de toekomst waarschijnlijk via andere Gideon Grim-boeken en -producten verder leven ingeblazen zal worden.
  • De deur voor gastbloggers, zoals Arjen of Iris Anastasia, blijft open denk ik. Maar daar ben ik nog niet helemaal over uit. 'Creativiteit' en 'co-creatie' vormen de nieuwe ondertoon, dus artikelen over 'de monsters om ons heen en in onszelf' vallen dan best een beetje uít de toon.
  • Het idee van een 'beweging' zet ik sowieso in de vriezer. Hoewel ik het idee erachter nog steeds heel mooi en nobel vind, was het vooral dit Monsters slapen nooit-onderdeel dat tot verwarring leidde en te moeilijk te communiceren was. Eerst maar eens 3 tot 5 jaar rustig aankijken waar dit hele avontuur me brengt.
  • Om de gedachtelijn van exclusiviteit, niche-boeken en bijzonderheid van producten door te zetten, zal het uitgeven in zeer gelimiteerde edities of aantallen gebeuren. Minimaal 1 en maximaal 666 stuks, met de boodschap: 'Op = voor altijd op'.
  • Dat ik de eigen webshop als enige verkoopkanaal gebruik, maakt alles nog wat lastiger. Maar ik blijf voorlopig volharden in die opzet. Sterker nog: op de 'op = op'-manier wil ik de keuze daarvoor extra kracht bijzetten: bijzonderderder dan dit wordt het niet!
  • "100% van de winst puur en alleen gebruiken om goede doelen te steunen en bestaande of nieuwe uitgaven te financieren", dat blijft onwijs belangrijk en daarmee het enige uitgangspunt waar ik, hoop ik, nooit aan zal hoeven morrelen.

Dit was één grote test allemaal.

Lief, lief dagboek. Bedankt dat je rustig naar me hebt geluisterd. Na een overvol, onrustig, spannend en een beetje onwerkelijk Monsters slapen nooit-jaar heb ik het gevoel alsof dit allemaal één grote test was.

Een karaktertest en inspanningsproef voor mezelf. Een zeer leerzame proef op de som voor Monsters slapen nooit. Een terugblik die ik even in alle openhartigheid aan je kwijt moest.

Ik ga nu weer lekker verder en wil wederom alle proefkonijnen en lieve volgers nogmaals een digitale boks geven voor de interactie, likes, persoonlijke berichtjes, bestellingen en steun!

Geschreven door Gideon Grim

Schrijver, romanticus, fantast en fotograaf. Bewogen door de verbeelding en het verborgene, gefascineerd door de wetenschap van waan (en omgekeerd). Alsmede mede-oprichter van Monsters slapen nooit.

Geef een reactie